Ήτανε ένας τύπος και έπαιζε τάβλι με μία αρκούδα. Καθώς έπαιζαν τους πλησιάζει ένας άλλος τύπος, τους βλέπει, παραξενεύεται και λέει στον πρώτο: - Τι κάνεις εκεί, ρε μαλάκα; - Τι κάνω, ρε μαλάκα; Παίζω τάβλι, δεν βλέπεις; - Με την αρκούδα; - Ναι, ρε μαλάκα, με την αρκούδα, τι πρόβλημα έχεις; - Μα καλά, θα με τρελάνεις; Ξέρει τάβλι η αρκούδα; - Όχι, ρε μαλάκα! Ασχετη είναι! Χάνει 4-1!!!!!!
Μέσα στην ζούγκλα ένα μικρό κουνελάκι κάνει βόλτες, όταν ξαφνικά μπροστά του πετάγεται ένα λιοντάρι. Στην θέα του και μόνο, το κουνελάκι βάζει τα κλάματα. - Μα γιατί κλαις; ρωτάει το λιοντάρι. - Να, γιατί μια έτσι να μου ρίξεις με το ένα σου χέρι, με σκότωσες, λέει το κουνελάκι. - Καλά, λέει το λιοντάρι. Και με λίγο σχοινί δένει το χέρι του πίσω από την πλάτη του. Το κουνελάκι τον κοιτάει, και μόλις τελειώνει το δέσιμο ξαναρχίζει τα κλάματα. - Μα καλά, τώρα γιατί κλαις; ξαναρωτάει το λιοντάρι. - Να, γιατί και με ένα χέρι, μία να μου ρίξεις και πέθανα... - Αντε κομμάτια να γίνει, του λέει και δένει και το άλλο χέρι του χέρι. Όμως εκεί, το κουνελάκι το δάκρυ κορόμηλο. - Τι έγινε πάλι, του λέει το λιοντάρι. - Κοίτα να δεις, μια κλωτσιά να μου ρίξεις, πάει, πέθανα. Τι να κάνει το λιοντάρι, δένει και το πόδι του. Το κουνελάκι όμως συνεχίζει να κλαίει, τονίζοντας στο λιοντάρι ότι και με ένα πόδι ελεύθερο μπορεί να το σκοτώσει. Τι να κάνει το λιοντάρι, μην μπορώντας να βλέπει το κουνελάκι να κλαίει δένεται έτσι που δεν μπορεί πλέον να κουνηθεί καθόλου. Το κουνελάκι όμως ακάθεκτο, συνεχίζει να κλαίει με λυγμούςου δεν μπορει πλεον να κουνηθει.Το κουνελακι ομως ακαθεκτο κλαιει με λυγμους. - Να σου πω, του λέει το λιοντάρι, πραγματικά δεν σε καταλαβαίνω. Έχω δεθεί κόμπος, δεν μπορώ να κουνηθώ καθόλου και εσύ κλαίς! Γιατί; - Δεν είναι τίποτε, του λέει το κουνελάκι. Από την συγκίνηση είναι, πρώτη φορά θα γαμήσω λιοντάρι!!
Αθήνα, κατακαλόκαιρο. Καύσωνας 42 βαθμοί. Ούτε φύλλο δεν κουνιέται, όλα βράζουν. Ο κύριος Παπαδόπουλος, σε μια μονοκατοικία στην Νέα Σμύρνη, βγάζει τη μέρα του κάτω από το κρύο ντους για να μην λιποθυμήσει. Ξάφνου, χτυπάει το κουδούνι του. Ανοίγει βρεμένος με την πετσέτα και βλέπει έξω από την πόρτα του το βυτίο που μοιράζει πετρέλαιο για το καλοριφέρ. - Ο κύριος Παπαδόπουλος; τον ρωτά ο οδηγός. Φέραμε το πετρέλαιο. - Ποιο πετρέλαιο, άνθρωπέ μου; Είσαι σοβαρός; Ποιος σου είπε να φέρεις με αυτόν τον καύσωνα πετρέλαιο;. - Εσείς, κύριε Παπαδόπουλε! Μας τηλεφωνήσατε σήμερα το πρωί! - Εγώ;!... Σας μοιάζω για τρελός;, ουρλιάζει ο Παπαδόπουλος και μια υποψία τον κυριεύει. Γυρνάει και κοιτάει τον παπαγάλο του, που σκύβει το κεφάλι ένοχα και το χώνει μέσα στα φτερά του. "Ώστε, εσύ το κανες, πουλάκι μου...", σκέφτεται. - Πόσους τόνους φέρατε;, ρωτάει τον οδηγό. - Τριάντα μας ζητήσατε! - Τριάντα τόνους πετρέλαιο! Μα δεν χωράνε στη δεξαμενή! Καλά, βάλτε όσο πάρει, εγώ θα πεθάνω, δεν μπορώ, πάω να μπω κάτω από το νερό να συνέλθω. Και πάει προς το μπάνιο, μηνύοντας στο πουλί "εσένα θα σε κανονίσω αργότερα". Όταν όλα τελείωσαν και το βυτίο έφυγε, ο κύριος Παπαδόπουλος βγαίνει, βουτάει τον παπαγάλο, τον κολλάει στον τοίχο, του ανοίγει τη μια φτερούγα, την καρφώνει, του ανοίγει την άλλη, την καρφώνει και τρέχει να ξαναμπεί κάτω από το ντους. Γυρίζει στο πλάι το κεφάλι του ο παπαγάλος και βλέπει τον Εσταυρωμένο. - Έι, ψιτ, εσύ!, του λέει. Πόσον καιρό είσαι εκεί; - Ουου, απαντάει ο Χριστός. Ίσαμε δυο χιλιάδες χρόνια! - Δυο χιλιάδες χρόνια;!, τρελαίνεται ο παπαγάλος. Καλά, άνθρωπέ μου, πόσο πετρέλαιο παράγγειλες εσύ;!!!
Συζητάνε δύο αγελάδες: - Μωρή, λες να έχουμε το σύνδρομο των τρελών αγελάδων; Και απαντάει η άλλη: - Τι λες μωρή! Αφού εμείς είμαστε σκίουροι!!
- Τί σχέση έχει ο γάιδαρος με τη σοκολάτα; - Τα αυτιά του γάιδαρου είναι μεγάλα και η σοκολάτα γίνεται με-γάλα.
Περπατάει ένας τύπος στο δρόμο και έξω από ένα σπίτι βλέπει μια ταμπέλα που λέει: "Πωλείται σκύλος που ξέρει να μιλάει" Από περιέργεια μπαίνει στην αυλή, χτυπάει στην πόρτα και ζητάει πληροφορίες.Ο ιδιοκτήτης του λέει ότι ο σκύλος είναι πίσω από το σπίτι, και αν θέλει να πάει να τον δει. Πάει πίσω ο τύπος και βλέπει έναν μαύρο κοπρίτη να κάθεται σε μια γωνιά αραχτός. Δεν του γέμιζε το μάτι, αλλά τον πλησιάζει με δυσπιστία και, τι να κάνει, του λέει: - Εσύ είσαι ο σκύλος που ξέρει να μιλάει; Ο σκύλος τον ξαφνιάζει απαντώντας του: - Ναι, εγώ είμαι. - Καλά, πώς γίνεται αυτό, πες μου λίγα πράγματα για σένα. Κι ο σκύλος αρχίζει: - Κοίτα, από μικρός που γεννήθηκα είχα αυτό το χάρισμα. Οι πρώτοι μου ιδιοκτήτες, έκαναν το μεγάλο σφάλμα να το διαδώσουν και αμέσως με μαζέψανε για πειράματα. Πριν περάσει λίγος καιρός, με απήγαγε η κεντρική υπηρεσία πληροφοριών και με έβαλε να δουλεύω σαν κατάσκοπος. Όπως καταλαβαίνεις, κανείς δεν υποπτεύεται ότι ένας σκύλος μπορεί να κρυφακούει, και με στείλανε σε κάποιες αποστολές στη Μέση Ανατολή με αποτέλεσμα η ανατροπή ενός απολυταρχικού καθεστώτος να οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά σε δικές μου ενέργειες. Μετά από ένα διάστημα άρχισε να με κουράζει αυτή η ιστορία, και κυρίως τα συχνά ταξίδια στο εξωτερικό, και διαπραγματεύτηκα μια συμφωνία με την υπηρεσία. Από τότε καθόμουν στα αεροδρόμια και παρακολουθούσα συνομιλίες και συναλλαγές λαθρεμπόρων. Οι συλλήψεις που ακολούθησαν συζητήθηκαν σε όλες τις εφημερίδες. Ε, να μην χασομεράω, από τότε παντρεύτηκα δυο φορές, έκανα ένα κάρο σκυλάκια, και τώρα είμαι πλέον στην σύνταξη και κάθομαι εδώ με το καινούργιο αφεντικό αραχτός. Αυτά πάνω κάτω... Ο τύπος έχει κουφαθεί τελείως. Πάει στο αφεντικό και του λέει: - Πόσο τον δίνεις; - 20 Ευρώ. Ο τύπος κουφαίνεται: - Μα καλά, γιατί τόσο λίγο; Ο σκύλος σου είναι απίθανος! - Ρε, μην ψαρώνεις... Ψεύτης είναι, δεν έκανε τίποτα από αυτά που σου είπε!!!
Πάει ένας αγρότης στο παζάρι να πάρει άλογο. Βλέπει ένα που του αρέσε. - Αυτό, του λέει ο πωλητής, άνηκε σε έναν ιερέα και το είχε εκπαιδεύσει. Ξεκινά μόλις πεις "Δόξα τω Θεω" και σταματά μόλις πεις "Κύριε ελέησον". Το αγοράζει ο αγρότης, ανεβαίνει πάνω, λέει "Δόξα τω Θεω" και το άλογο ξεκινά. Ξεχνάει όμως ο αγρότης πως σταματάει, και έτσι διασχίσουν χωριά και πόλεις, χωρίς να μπορεί να σταματήσει το άλογο. Περνάνε και άλλη πόλη, προσπαθεί ο αγρότης να θυμηθεί, τίποτε! Περνάνε ένα δάσος, προσπαθεί ο αγρότης να θυμηθεί, τίποτε! Περνάνε ένα λιβάδι, προσπαθεί ο αγρότης να θυμηθεί, τίποτε! Ανεβαίνουν ένα βουνό, προσπαθεί ο αγρότης να θυμηθεί, τίποτε! Κατεβαίνουν το βουνό, προσπαθεί ο αγρότης να θυμηθεί, τίποτε! Πλησιάζουν έναν γκρεμό, προσπαθεί ο αγρότης να θυμηθεί, τίποτε! Φτάνουν στο χείλος του γκρεμού, και τότε θυμάται ο αγρότης: - Κύριε ελέησον, κύριε ελέησον!!! Σταματά το άλογο στο χείλος του γκρεμνού! Ο αγρότης δεν πιστεύει την τύχη του! - Παρα τρίχα γλιτώσαμε, λέει. Δόξα τω Θεώ!!!
| 
