Αληθινές γεύσεις - Οι συνταγές του γέροντα Δοσίθεου
Δημοσιεύθηκε 5 Νοε 2011
Η μαγειρική είναι πάνω απ’ όλα υπόθεση αγάπης. Μαγειρεύοντας και αναλισκόμενος κανείς μέσα σε κρεμμύδια και σκόρδα πρέπει να αναλογίζεται ότι το κάνει με αγάπη για τον συνανθρωπο, με πολύ μεγάλη χαρά και πνευματική αγαλλίαση. Μόνο έτσι γίνεται το φαγητό καλό.
Αν μαγειρέψεις με το ζόρι, αν πριν μπεις στην κουζίνα πεις "ουφ” ή "αμαν”, τότε το φαγητό θα εκδικηθεί. Και εκδικείται με τρόπο μυστηριώδη. Το αποτέλεσμα είναι τέτοιο, ώστε κανείς να μην μπορεί να το φάει. Ούτε καν τα υπόλοιπα ζωντανά.
Θα πει κανείς, το φαγητό έχει αίσθηση? Η κατσαρόλα σε λοιτάει στα μάτια? Όχι, αλλά πρέπει να την κοιτάς εσύ στα μάτια. Όπως η στρουθοκάμηλος επωάζει τα αβγά της μόνο κοιτάζοντάς τα και αν στρέψει αλλού το βλέμμα της τότε τα αβγά χαλάνε, έτσι και η μαγειρευτική. Γι αυτό όταν αποφασίσει κανείς να πάρει κουτάλα και πιρούνα πρέπει να έχει στον νου του τη φράση του Αριστοφάνη "εν λοπάσι και χύτραις πέπνιγμαι”, δηλαδή "έχω πνιγεί μέσα στις κατσαρόλες”.
Και να θυμάστε μια γενική συνταγή: Ο οδηγός μαγειρικής δεν κάνει τον μάγειρο, ως ουδέ μία γραμμή τον γεωμέτρην ή εις πλους τον θαλάττιον (τον θαλασσόλυκο), για να θυμηθούμε και τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Η μαγειρική είναι παράδοση και ταπείνωση.