Στους προποδες των βουνων του Σουλιου οι πηγες του Αχεροντα.

Μεσα σε ενα τοπιο απεραντης γαληνης και μοναδικου φυσικου καλλους

Ποταμός της λύπης, ο Αχέροντας, κουβαλάει στα νερά του το πλήθος των μυθολογικών αναφορών και τα μεταφυσικά ανεξήγητα.

Συναντάται και με την ονομασία Μαυροποταμος, επειδή σύμφωνα με την μυθολογία, οι Τιτάνες για να ξεδιψάσουν ήπιαν νερό από τον Αχέροντα και ο Δίας θυμωμένος, μαύρισε και πίκρανε τα νερά του. Ο ποταμός αυτός έχει βάλει την σφραγίδα του σε δύο ιστορικές περιόδους και έχει συνδέσει το όνομά του με την διπλή υπόσταση του ανθρώπου. Την ύλη και την ψυχή, την ζωή και τον θάνατο. Στην νεώτερη ιστορία, τα νερά του έδιναν ζωή στους Σουλιώτες, ενώ κατά την αρχαιότητα ήταν ο προθάλαμος του Κατω Κοσμου. Ήταν η τελευταία διαδρομή για τις ανθρώπινες ψυχές.

Εκείνη την εποχή υπήρχαν τρία ποτάμια: ο Αχέροντας, ο ποταμός της θλίψης, ο Κωκυτός ή Μαύρος και ο Πυριφλεγέθοντας ή Βωβός που ήταν και τόπος περιπάτου για τους νεκρούς. Οι τρεις ποταμοί σχημάτιζαν μια τεράστια ελώδη έκταση στις παρυφές μιας λίμνης, η οποία σε κάποια σημεία είχε αρκετό βάθος και σύμφωνα με τον Θουκυδίδη έφτανε μέχρι τη θάλασσα.

Αυτή ήταν η λίμνη Αχερουσια. Είχε μυστικές σπηλιές και έλη καλυμμένα από την ομίχλη. Γνωστη και ως 'Αορνο λιμνη , δηλαδή λίμνη που αναδίδει δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις, επικίνδυνες ακόμα και για τα πουλιά που πετούν από πάνω της- κάτι που πιθανόν οφειλόταν στα σαπισμένα φυτά μέσα στα έλη.

Δικαίως, λοιπόν, οι ντόπιοι μιλούσαν με δέος για τη λίμνη που αποτελούσε μέρος της διαδρομής για τον Κάτω Κόσμο. Ο ψυχοπομπός Ερμηςπήγαινε τις ψυχές των νεκρών στον ποταμό Αχέροντα και τις παρέδιδε στον μακάβριο βαρκάρη, που δεν ήταν άλλος από τον Χάρο. Εκείνος, έναντι χρηματικής αμοιβής, διέπλεε τον ποταμό Αχέροντα και τη λίμνη Αχερουσία οδηγώντας τις ψυχές των νεκρών στον 'Αδη , στο βασίλειο του Κάτω Κόσμου.

Η είσοδος του φαραγγιού του Αχέροντα θεωρούνταν οι Πυλες του Αδη και- κατά πολλούς- τα έγκατα της λίμνης Αχερουσίας είναι ο Κάτω Κόσμος. Σήμερα, ο Αχέροντας συνεχίζει απτόητος το αέναο ταξίδι του προς τη θάλασσα..

 Ομήρου Οδύσσεια Κ 513-515: «Ενθα μέν εις Αχέροντα Πυριφλεγέθων τε ρέουσι Κώκυτος θ', ος δή Στυγός ύδατος έστιν απορρώξ πέτρη τε ξύνεσίς τε δύω ποταμών εριδούπων». 

Ακριβης μεταφραση : «Εκεί χύνονται στόν Αχέροντα ο Πυριφλεγέθων και ο Κωκυτός, που όπως είναι γνωστό ξεκινάει από τα νερά της Στυγός και υπάρχει βράχος και η συμβολή των δύο πολύκροτων ποταμών γίνεται εκεί» (Γ.Σταματόπουλος, 1994

Ελεύθερη Μετάφραση: «Και σύ στον Αδη πήγαινε τον καταραχνιασμένο, πού μέσα στον Αχέροντα τρέχει ο Πυριφλογάτος, και ο Κωκυτός, απ'τά νερά της Στύγας ξεκομένος , κι οι βροντόλαλοι ποταμοί στον ίδιο βράχο σμίγουν». (μετάφραση: Ζήσιμος Σιδέρης, έκδοση ΟΕΔΒ, 1995)

Ευριπίδη «Αλκηστις»: «Ας ξέρει ο θεός του κάτω κόσμου κι ο γέροντας νεκροπομπός, που κάνει στης βάρκας του κουμάντο το τιμόνι , και όλους τους νεκρούς ξεπροβοδίζει ,μέσ' από του Αχέροντα τη λίμνη, πως πέρασε στον `Αδη μια γυναίκα , που όμοια της δεν εφάνηκε στον κόσμο» (Ελεύθερη Μετάφραση: Λευτέρης Παπαδόπουλος») 

Ποίηση Σαπφούς (650-590 πΧ): «Ζητώ να πεθάνω, τις υγρές να δώ με τους λωτούς, του Αχέροντα τις όχθες» 

Σοφοκλής: «Από χορούς και τραγούδια, δεν ξέρει ο Χάρος»