Ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος (180 π.Χ. – περ.110 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας ιστορικός, γραμματικός και μυθογράφος, που έζησε πολλά χρόνια στην Αλεξάνδρεια.
Σύμφωνα με το Λεξικό της Σούδας, ο πατέρας του Απολλόδωρου ονομαζόταν Ασκληπιάδης. Ο Απολλόδωρος υπήρξε μαθητής του στωικού Διογένη, και παρακολούθησε παραδόσεις του γραμματικού Αριστάρχου. Αναμίχθηκε στην επιστημονική έρευνα του «Μουσείου» της Αλεξανδρείας, από όπου εκδιώχθηκε το 146 π.Χ. μαζί με τους άλλους σοφούς από τον Πτολεμαίο τον Φύσκωνα. Μετά ταξίδεψε στην Πέργαμο, όπου τον φιλοξένησε ο Άτταλος Β΄, και το 133 π.Χ. επέστρεψε στην Αθήνα, όπου φαίνεται και ότι πέθανε. Η χρονολογία του θανάτου του δεν είναι εξακριβωμένη, αλλά τοποθετείται στο διάστημα 111-109 π.Χ.
Από τα πολυάριθμα έργα του Απολλοδώρου γνωστότερα είναι τα «Χρονικά», τα οποία αφιέρωσε στον Άτταλο Β΄. Πρόκειται για μία λεπτομερέστατη εξιστόρηση των ιστορικών αλλά και πνευματικών γεγονότων από την εποχή του Τρωικού Πολέμου μέχρι το 144 π.Χ.. Το έργο αποτελείται από 4 βιβλία γραμμένα σε κωμικό ιαμβικό τρίμετρο στίχο. Τα Χρονικά επανεμφανίσθηκαν αργότερα συμπληρωμένα με γεγονότα (;) πριν τον Τρωικό Πόλεμο και μετά το 144, ως το 119 π.Χ.. Υποστηρίζεται η θεωρία ότι οι συμπληρώσεις αυτές έγιναν από τον ίδιο συγγραφέα, αλλά αυτό αμφισβητείται εξαιτίας των δυσκολιών στην κατανόηση αυτών των τμημάτων. Το έργο μεταφράσθηκε στη λατινική γλώσσα από τον Κορνήλιο Νέπω, ενώ πολλά αποσπάσματα αναφερόμενα στην ιστορία
... Διαβάστε περισσότερα »
Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος (γύρω στο 325/330 μ.Χ.-μετά το 371) θεωρείται ένας από τους τελευταίους μεγάλους ιστορικούς της ύστερης ρωμαϊκής (πρωτοβυζαντινής) περιόδου, πιθανά ελληνικής καταγωγής. Το έργο του Res gestae (Πράξεις ή, συμβατικά, Ιστορία), γραμμένο στα Λατινικά, κατατάσσεται μεταξύ των μεγάλων έργων, της τάξεως του Λίβιου και του Τακίτου.
Οι γνώσεις μας για τον Αμμιανό Μαρκελλίνο είναι ελάχιστες και αυτές αντλούνται αποκλειστικά από τις αυτοβιογραφικές αναφορές του στο έργο του, το Res gestae. Μια σαφής ένδειξη για την καταγωγή του βρίσκεται στο τέλος της Ιστορίας του, όπου μας συστήνεται ως «πρώην στρατιώτης και Έλληνας» (Res gestae, 31.16.9), καθώς και σε σημεία όπου παραθέτει ελληνικές λέξεις με το σχόλιο «όπως εμείς το λέμε» (π.χ. Res gestae, 20.3.11).
Θεωρείται πολύ πιθανό πως γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αντιόχεια. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί η εξοικείωσή του με τη λατινική γλώσσα, καθώς η μεγάλη αυτή πόλη ήταν σημαντικότατο στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο, το οποίο έβριθε από λατινόφωνους στρατιωτικούς και άλλους κρατικούς υπαλλήλους. Ένδειξη της καταγωγής αυτής θεωρείται το γράμμα του Αντιοχέα ρήτορα Λιβάνιου προς κάποιον με το όνομα Αμμιανός. Ωστόσο, η θεωρία της καταγωγής και ανατροφής στην Αντιόχεια έχει δεχτεί ισχυρή κριτική από μερικούς σύγχρονους ιστορικούς όπως οι D. Bowersock, T.D. Barnes, C.W. Fornara. Κατ' αυτούς, η επιστολή του Λιβανίου είχε άλλον παραλήπτη με το ίδιο όνομα και θεωρούν ότι ο Αμμιανός Μαρκελλίνος γεννή
... Διαβάστε περισσότερα »
Ο Αθηνοκλής ο Κυζικηνός ήταν αρχαίος Έλληνας ιστορικός και γραμματικός από την Κύζικο. Συνέγραψε ένα έργο που αναφερόταν στον Όμηρο και ήταν πολύ γνωστό κατά την αρχαιότητα. Εναντίον των απόψεων και των θεωριών του Αθηνοκλέους έγραψε ο φιλόσοφος Αμμώνιος, ο διάδοχος του Αριστάρχου.
Ο Ακέσανδρος ήταν αρχαίος Έλληνας ιστορικός συγγραφέας που έζησε μάλλον τον 3ο ή τον 2ο αιώνα π.Χ..
Ο Ακέσανδρος συνέγραψε το έργο Κυρηναϊκά, μία ιστορία της Κυρήνης. Από το έργο αυτό διασώθηκαν λίγα αποσπάσματα, τα οποία βρίσκονται δημοσιευμένα στη σειρά του Muller (Frag.Hist.Gr.). Επίσης, ο Πλούταρχος στα Συμποσιακά του (2, 8) κάνει λόγο για ένα έργο του Ακεσάνδρου με τίτλο Περί Λιβύης, που ίσως να είναι το ίδιο με το προηγούμενο.
Ο Λούκιος Κορνήλιος Αλέξανδρος, ο επιλεγόμενος Πολυίστωρ, ήταν αρχαίος Έλληνας ιστορικός, γραμματικός και φιλόσοφος.
Γεννήθηκε στη Μίλητο ή στη Μύνδο της Μικράς Ασίας και άκμασε περί το 70 π.Χ.. Πνευματικό τέκνο της γραμματικής σχολής της Περγάμου, υπήρξε τόσο παραγωγικός συγγραφέας, ώστε του δόθηκε το προσωνύμιο «πολυίστωρ», δηλαδή «πολυμαθέστατος».
Αιχμαλωτίσθηκε από τους Ρωμαίους του Σύλλα κατά τη διάρκεια του Μιθριδατικού Πολέμου και μεταφέρθηκε στη Ρώμη ως δάσκαλος. Μετά την απελευθέρωσή του από τον κύριό του Κορνήλιο Λευτούλο, υιοθέτησε το όνομα Κορνήλιος και εξακολούθησε να ζει στην Ιταλία ως Ρωμαίος πολίτης. Τα περισσότερα κείμενά του έχουν χαθεί, αλλά τα α
... Διαβάστε περισσότερα »
Ο Ωκεανός (αρχ. ελλ. Ὀκεανός) στην αρχαία Ελληνική Μυθολογία ήταν γιος του Ουρανού και της Γαίας.
Ο Ωκεανός είναι η αρχαιότερη θαλάσσια θεότητα της Ελληνικής Μυθολογίας. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στα ορφικά ποιήματα μαζί με την Τηθύα. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, η Νύχτα και ο Αιθέρας γέννησαν ένα ασημένιο αυγό, προφανώς το φεγγάρι. Από το αυγό αυτό βγήκε ο Έρωτας. Ο Έρωτας ταξινόμησε τα πάντα και έπλασε το αχανές Χάος ψηλά στον ουρανό και την γη Γαία από κάτω. Το Χάος και η Γαία ζευγαρώθηκαν με την συναίνεση του Έρωτα και γέννησαν τον Ωκεανό και την Τηθύα. Ο Ωκεανός εκ μέρους του άρχισε να γεννάει όλα τα ζωντανά πλάσματα της γης και όλους τους κατοπινούς θεούς.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Ωκεανός ήταν γιος του Ουρανού και της Γαίας και ισχυρότερος των δώδεκα Τιτάνων και Τιτανιδών. Όλοι τον ζήλευαν για την περίσσια δύναμή του και μονομαχούσαν συχνά για την υπεροχή. Όσες φορές προσπάθησε να βιάσει την Ήρα ο Δίας την προστάτευε και την έσωζε.
Με την αδερφή και σύζηγό του την Τηθύ έκανε απογόνους όλες τις θεότητες των ποταμών, της θάλασσας και των πηγών – τις Ωκεανίδες. Οι δυό τους ήτανε τόσο καρπεροί, που από την υπερπαραγωγή υδάτινων στοιχείων της φύσης γινόντουσαν πλημμύρες. Έτσι χωρίσανε τελικά και το κακό σταμάτησε.
Ο Ωκεανός και η Τηθύς δεν αναμίχτηκαν στην Τιτανομαχία κατά του Δία, γιαυτό και ο Δίας τους άφησε ανενόχλητους να κυριαρχούν στό υγρό τους βασίλειο.
Η Σελάνα ή Σελήνη ήταν ελληνική θεά, κυρία της σεληνιακής ψυχής.
Το όνομά της ετυμολογείται από το σέλας (φως). Στην Ελληνική μυθολογία και Ελληνική Εθνική Θρησκεία η Σελήνη, ή Μήν (από τη σεληνιακή μηνολόγηση) ή Πασιφάη (στη Λακωνία), είναι τιτανική οντότητα, Κατά την Θεογονία του Ησιόδου η Σελήνη είναι κόρη του Υπερίωνα και της Θείας και αδελφή της Hούς (Αυγής), και του Ηλίου, ο οποίος τη φωτίζει αιώνια λόγω της αδελφότητάς τους.
Απεικονίζεται συνήθως ως θηλυκή μορφή με μία ημισέληνο ως στέμμα και έφιππη ή οδηγώντας άρμα με φτερωτούς ίππους. Άλλοτε οι περιγραφές την θέλουν να οδηγεί μια αγέλη βοών και το ημισεληνιακό της στέμμα συσχετισμένο με τα κέρατα του ταύρου. Διασχίζει κυκλοτερώς τον ουρανό όμοια με τον αδελφό της, πάνω σε άρμα που σέρνουν δύο ημίονοι, ίπποι ή ταύροι, κατά το ένα μέρος τους λευκοί και κατά το άλλο μαύροι, αλληγορία του ότι μόνο η μία πλευρά της σεληνιακής επιφάνειας φωτίζεται από το ηλιακό φως. Σύμφωνα με διάφορες τοπικές παραδόσεις, έσμιξε με τον Αέρα με τον οποίο και γέννησε μία μόνο θυγατέρα, τη Δρόσο, με τον Θεό Δία (σύμφωνα με την αττική παράδοση) από τον οποίο γέννησε την Πανδία (εκ του παν-δίος, δηλ. πανθειοτάτη), με τον Θεό Πάνα (σύμφωνα με την αρκαδική λατρεία της επί του Λυκαίου όρους), με τον θνητό Ενδυμίωνα με τον οποίο γέννησε 50 κόρες, όσοι και οι σεληνιακοί μήνες της κάθε Ολυμπιάδας και, τέλος, με τον αδελφό της Ήλιο (μια παράδοση της ύστερης αρχαιότητας που διασώζει ο Κόιντος ο Σμυρναίος).
Στην ελληνική μυθολογία η Ευρυφάεσσα (όνομα που σημαίνει «πλατύφωτη») ήταν η μητέρα του ίδιου του θεού Ήλιου και μία από τις Τιτανίδες.
Σύμφωνα με τον «Ομηρικό Ύμνο» 31 (εδάφιο 2), η Ευρυφάεσσα ήταν σύζυγος του Τιτάνα Υπερίωνα, με τον οποίο και απέκτησε τον Ήλιο, αλλά και τη Σελήνη και την Ηώ. Σε άλλες όμως πηγές, η σύζυγος του Υπερίωνα και μητέρα του Ηλίου ονομάζεται Θεία ή Ευρυφάτεια. Ουσιαστικά πρόκειται για συνώνυμα ονόματα του ίδιου προσώπου. Ο Πίνδαρος υμνεί τη Θεία ως εξής στην 5η Ισθμία ωδή του:
«Μάνα του Ήλιου, Θεία των πολλών ονομάτων, για χάρη σου οι άνθρωποι τιμούν το χρυσάφι σαν το δυνατότερο απ' όλα τα αγαθά.»
Η Ευρυφάεσσα έδωσε το όνομά της σε ένα είδος εντόμου, το Dayus euryphaessa. Επίσης, ο αστεροειδής 405 Θεία (405 Thia), που ανακαλύφθηκε το 1895, πήρε το όνομά του από το άλλο όνομα της Ευρυφάεσσας. Το ίδιο όνομα (Θεία) δίνεται και σε έναν υποθετικό πλανήτη, σύμφωνα με μια υπόθεση (γνωστή ως Υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης) για την δημιουργία της Σελήνης. Ο πλανήτης αυτός, σύμφωνα με αυτή, κάποια στιγμή στο παρελθόν συγκρούστηκε με τη Γη και από τη σύγκρουση αυτή δημιουργήθηκε η Σελήνη.
Στην πρώιμη Ελληνική μυθολογία ο Ήλιος ήταν προσωποποιημένος ως θεότητα, τον οποίο ο Όμηρος αντιστοιχεί στον ηλιακό Τιτάνα Υπερίωνα. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα από την αδελφή του Θεία. Ο Ήλιος οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό. Έχει δύο αδελφές, την θεά το
... Διαβάστε περισσότερα »
Η Μνημοσύνη ( γνωστή μερικές φορές και ως Μνήμη, που όμως ήταν άλλη θεότητα) ήταν η προσωποποίηση της μνήμης στην ελληνική μυθολογία. Ανήκε στους Τιτάνες, ήταν κόρη της Γαίας και του Ουρανού και μητέρα των Μουσών από τον Δία.
Στη Θεογονία του Ησίοδου, οι βασιλείς και οι ποιητές λαμβάνουν τις δυνάμεις του εξουσιαστικού τους λόγου από την κατοχή τους επί της Μνημοσύνης και των ειδικών σχέσεών τους με τις Μούσες.
Ο Δίας κοιμήθηκε με τη Μνημοσύνη για εννέα συνεχόμενες μέρες και έτσι δημιουργήθηκαν οι εννέα Μούσες. Μνημοσύνη ήταν επίσης το όνομα ενός ποταμού στον Άδη, παράλληλου της Λήθης, σύμφωνα με μια σειρά ελληνικών ταφικών επιγραφών του 4ου αιώνα π.Χ. σε δακτυλικό εξάμετρο. Οι ψυχές των νεκρών έπιναν από τη Λήθη, έτσι ώστε να μη θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους όταν μετενσαρκώνονταν. Οι αρχάριοι ενθαρρύνονταν να πίνουν από τον ποταμό Μνημοσύνη όταν πέθαιναν, αντί από τη Λήθη. Αυτές οι επιγραφές μπορεί να συνδέονται με μια ιδιωτική μυστική θρησκεία, ή με Ορφική ποίηση.
Παρομοίως, όσοι ήθελαν να συμβουλευτούν το μαντείο του Τροφωνίου στην Βοιωτία έπρεπε να πιουν εναλλάξ από δύο πηγές που αποκαλούνταν «Λήθη» και «Μνημοσύνη», (προκειμένου να λησμονείται το παρελθόν και η μνήμη να ξεκινά απ΄ το παρόν). Ανάλογο σκηνικό περιγράφεται και στην Πολιτεία του Πλάτωνα.
Ο αστεροειδής 57 Μνημοσύνη (57 Mnemosyne), που ανακαλύφθηκε το 1859, πήρε το όνομά του από το πρόσωπο αυτό της ελληνικής μυθολογίας.
Αναμίξτε τα πρώτα τέσσερα συστατικά με 1½ κουταλιές σούπας νερό. Ψήστε το φιλέτο σολομού. Η σως μουστάρδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως επάλειψη κατά το ψήσιμο ή ως σως μετά το ψήσιμο.
Σε κασταρόλα σωτάρετε για 5-6 λεπτά το κρεμμύδι και τα καρότα με το ελαιόλαδο. Προσθέστε τη γαλοπούλα, τις φακές, τη τομάτα, τους κύβους λαχανικών το κάρρυ και το σκόρδο
... Διαβάστε περισσότερα »
Σε κατσαρόλα τοποθετήστε το ελαιόλαδο και τσιγαρίστε για πολύ λίγο το κρεμμύδι. Πρώτα ρίξτε το φιλέτο κοτόπουλου και μετά από 2 λεπτά προσθέστε όλα τα υπόλοιπα συστατικά της συνταγής. Μαγειρέψτε το μείγμα σε μέτρια θερμοκρασία για περίπου 40 λεπτά.
Facebook αστεία, εικόνες, βίντεο και άλλα! Μια σελίδα για την αστεία πλευρά του FaceBook. Αστείες φωτογραφίες ,καταστάσεις, βίντεο και άλλα απο το Facebook είναι εδώ.
