Και πώς καταλαβαίνει ο άντρας αν είναι παρθένα ή όχι; Μα καλά το κατάλαβες, από το αίμα στα σεντόνια ή όχι (θυμάσαι τα σεντόνια στα χωριά που απλωνόταν μετά την πρώτη νύχτα του γάμου για να βλέπουν οι Κατίνες γειτόνισσες… αμ μπράβο!) Το ότι μία κοπέλα μπορεί να είναι παρθένα και να μην υπάρξουν ποτάμια αίματος, δεν φαίνεται να περνά καθόλου από το μυαλό των πονόψυχων συζύγων, οι οποίοι τις σέρνουν στα δικαστήρια, για να αναγκαστούν να υποβληθούν ουσιαστικά σε εξέταση περί διάρρηξης ή μη του παρθενικού τους υμένα. Το ότι ο παρθενικός υμένας μπορεί να έχει διαρρηχθεί από κάποιο δυνατό χτύπημα ή κάποια άλλη άσχετη αιτία, επίσης δεν φαίνεται να τους απασχολεί στο απειροελάχιστο…

Οι νεαρές κοπέλες λοιπόν υποβάλλονται σε αυτό το μαρτύριο, κατά το οποίο εξετάζονται από 3 παρακαλώ γιατρούς σε απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις και ντροπιαστικές συνθήκες, για να βγει το πόρισμα. Αν δε αυτό είναι αρνητικό και η κοπέλα δεν είναι παρθένα, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Ο σύζυγος μπορεί να τη χωρίσει την ίδια κιόλας μέρα, να απαιτήσει πίσω όλα τα δώρα του γάμου και να σύρει όλη την οικογένεια της νύφης στα δικαστήρια για προσβολή της οικογενειακής και προσωπικής του τιμής! Και το κορυφαίο είναι ότι τα δικαστήρια θα τον δικαιώσουν, επιδικάζοντας συνήθως υψηλότατες αποζημιώσεις! Ω ναι, 2012 έχουμε…

Βέβαια, τα παραπάνω ισχύουν σε περίπτωση που ο εν λόγω σύζυγος είναι σχετικά πολιτισμένος και δεν προβεί σε πιο άμεσες πρακτικές, όπως κακοποίηση, ή ακόμη και δολοφονία της συζύγου του. Οι γυναίκες δεν έχουν την παραμικρή έννομη προστασία μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων του τεστ, και αυτό ανοίγει την όρεξη σε κάθε παλαιολιθικούς μισογύνηδες υπανθρώπους να κακοποιούν τις μέχρι τις προηγούμενες ημέρες συζύγους τους σε φρικτό βαθμό! Και όλα τα παραπάνω υπό την πρωτοφανή ανοχή των τοπικών κοινωνιών, αλλά και της διεθνούς κοινότητας…

Το παρήγορο είναι ότι οι τοπικοί γιατροί είναι οι πρώτοι που άρχισαν να εναντιώνονται στην βάναυση αυτή πρακτική, που εξευτελίζει πλήρως τη γυναίκα και αφήνει το στίγμα της επάνω σε αυτή, ακόμη κι αν αποδειχτεί «αθώα» για όλη της τη ζωή. Μαζί με άλλες ομάδες, έχουν προσπαθήσει να κινητοποιήσουν τη διεθνή κοινότητα, και ήδη το Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και η Διεθνής Αμνηστία ετοιμάζονται να ξεκινήσουν τις πρώτες σχετικές καμπάνιες.

Μένει βέβαια να δούμε τι ουσιαστικό μπορεί να γίνει (και κυρίως, ΑΝ μπορεί να γίνει) στην ημιδιαλυμένη αυτή χώρα, όπου το μόνο που φαίνεται ότι καλά κρατεί είναι οι αναχρονιστικές και φρικαλέες οικογενειακές παραδόσεις και παραδόσεις περί τιμής. Και όπου τα τεστ παρθενίας θεωρούνται βελτίωση(!) της θέσης των γυναικών εν σχέσει με την προϋπάρχουσα κατάσταση, όπου ο θάνατος και η εκτέλεση από τον αγανακτισμένο σύζυγο έμοιαζε περίπου προδιαγεγραμμένη.

Φως στο σκοτάδι αυτό λοιπόν δείχνει δύσκολο να πέσει. Και οι παραδόσεις των μουλάδων μοιάζουν ισχυρότερες από τα ανθρώπινα δικαιώματα ή αν θέλετε τη στοιχειώδη ανθρωπιά και σεβασμό απέναντι στις γυναίκες. Έτσι, στο εξωτικό Ιράκ καθημερινά πολλές μικρές σχετικές ιστορίες, πολύ μικρές όμως για να απασχολήσουν τα φώτα των ΜΜΕ, θα συνεχίσουν να δημιουργούνται και να εξελίσσονται. Με γυναίκες ψυχικά και σωματικά κομματιασμένες, στο όνομα μιας βάρβαρης παράδοσης…