Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Το γαϊτανάκι με την επιμήκυνση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια θα κρίνει αν θα «κλειδώσει» ή όχι το πακέτο των 11,8 δισ. ευρώ. Οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί κάνουν σαν τους «Μικρούς Εξερευνητές» και ανακαλύπτουν στις συζητήσεις τους με την τρόικα νέες μεταφυσικές λύσεις για τη διαχείριση της κρίσης χρέους.
Από την άλλη πλευρά, το «Τρίο Στούτζες» των δανειστών πιέζει. Οι νέοι φεύγουν. Οι γέροι δεν πεθαίνουν γρήγορα όσο κι αν τους κόψεις τα φάρμακα. Μια ολόκληρη κοινωνία ξεχνιέται με νέο-οθωμανικά παραμύθια της Σιλά, στις συντάξεις θα κολλήσουμε;
Μέσα σ’ όλο αυτό το σκηνικό, ο «τσάρος» της εθνικής… χρεοκοπίας (σ.σ. οικονομίας για το δαίμονα του «τυπογραφείο») έψαξε να βρει την καλύτερη δυνατή λύση που θα ικανοποιήσει τους τρεις αρχηγούς και τους τρεις της τρόικας. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν τον κ. Γιάννη Στουρνάρα να ξεσκόνισε τη βιβλιοθήκη του για να βρει τον τρόπο. Μέχρι και το «Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά» είδε σε DVD μπας και σκεφθεί κάτι.
Τη λύση έφεραν το κράξιμο του Χάρρυ Κλυν από το Twitter και η προωθημένη κριτική του σκηνοθέτη Νίκου Ζερβού από το Facebook. «Μα πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα!», μονολόγησε ο Στουρνάρας. Ο «Δράκουλας των Εξαρχείων» δείχνει το δρόμο για τα νέα όρια συνταξιοδότησης.
Μόλις ο κ. Στουρνάρας άνοιξε τα μάτια του, είδε τα τηλεοπτικά συνεργεία να τού παίρνουν δηλώσεις ενώ πιο δίπλα ο Πωλ Τόμσεν έκλαιγε σαν τη Μάρθα Βούρτση από τη συγκίνηση: Το νέο όριο συνταξιοδότησης είναι πλέον γεγονός. Η σύνταξη δεν είναι παίξε – γέλασε, ούτε για του τέτοιου τα εννιάμερα.
Η κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα παρουσιάζουν μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Σύνταξη στα πέντε χρόνια μετά το θάνατο του ασφαλισμένου (για να είναι όλοι ευχαριστημένοι)…
Ήδη οι πρώτες ενέργειες είναι στα σκαριά. Το υπουργικό συμβούλιο θα συνεδριάζει στον «Ευαγγελισμό» (για να υπάρχει και η επιστημονική αντίληψη του πράγματος, βρε αδερφέ). Στο πλαίσιο της αποκέντρωσης και της περιστολής δαπανών, όπως έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση στην τρόικα, το υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων θα μεταφερθεί στο Γ’ Νεκροταφείο.
Οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να εξυπηρετηθούν από κάποιους κυρίους με μαύρα κουστούμια, τους οποίους για συντομία φωνάζουν «κοράκια» και θα συμπληρώνουν τα απαραίτητα έντυπα για λογαριασμό τους.
Οι διαδικασίες θα είναι ταχύτατες και τόσο πρωτοποριακές ώστε όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα παραφράσουν γνωστό τραγούδι της δεκαετίας του ’60 και θα τραγουδούν:
«Του τροϊκανού απέναντι,
πείτε του πως πεθαίνω…».
Τις πρώτες 40 μέρες θα ετοιμάζονται τα χαρτιά και μετά το καφεδάκι της παρηγοριάς για συγγενείς και φίλους θα μπαίνουν τα πρώτα χαρτόσημα. Στην τριετία, επιτροπή από ελεγκτές της τρόικας θα ελέγχουν αν ο τεζαρισμένος είναι ακατάλληλος για εργασία και ο ενδιαφερόμενος θα μπαίνει στην τελική ευθεία (την οριζόντια) για τη συνταξιοδότηση.
Όταν, τέλος, συμπληρωθεί η πενταετία σε τόπο χλοερό και τόπο αναπαύσεως θα παίρνει τα ψίχουλα που τού αναλογούν ύστερα από τα 35 χρόνια υπόστασης στα μάταια.
Όσον αφορά στην πρόωρη σύνταξη, οι κύριοι με τα μαύρα θα εξετάσουν μια λύση μακράς πνοής. Ασχέτως με το πόσο έχει εργασθεί ο ενδιαφερόμενος θα παίρνει το αντίτιμο για ένα φραπέ (σκέτο, της παρηγοριάς), ένα νεράκι και μια τυρόπιτα την ημέρα. Αν αντέξει, στην τριετία θα χορηγείται σαν δώρο προς τον πρόωρα συνταξιούχο μια θηλειά ώστε να μην υπάρχει απόκλιση του στόχου.
«Ντριιιινννν…», το ξυπνητήρι έκοψε τον ειρμό του κ. Γιάννη Στουρνάρα. Κι ήταν τόσο ιδανικό τούτο το όνειρο.
Μέχρι να ετοιμαστεί και να φύγει ο υπουργός για το γραφείο του, ο ταχυδρόμος είχε αφήσει την «Εστία» στο κεφαλόσκαλο του σπιτιού του. «Ραγδαία η αύξησις της ανεργίας εις τους νέους» έγραφε κι ο υπουργός απόρησε: «Τι διάβολο, δεν γερνούν ποτέ να ζητήσουν σύνταξη;»…
