Οι μητέρες όρκες ζουν περισσότερο για να φροντίζουν τους γιούς τους, σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου Exeter, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Science».

Οι φάλαινες δολοφόνοι γεννούν στα 30 τους όμως μπορούν να ζήσουν άλλα 50 χρόνια. Πέρα από τον άνθρωπο, κανένα άλλο είδος δεν συνεχίζει να ζει τόσο πολύ μετά την αναπαραγωγική ηλικία.

Αναζητώντας λοιπόν τους λόγους για τους οποίους η εμμηνόπαυση στις όρκες έχει τόσο μεγάλη χρονική διάρκεια, οι ερευνητές ανέλυσαν αρχεία 36 χρόνων για 500 φάλαινες σε ΗΠΑ και Καναδά.

Όπως διαπίστωσαν, όταν η μητέρα όρκα πέθαινε, σε αντίθεση με τις κόρες, τα ποσοστά επιβίωσης των ενήλικων γιών ήταν πολύ μικρά.

Η παρατεταμένη εμμηνόπαυση της όρκας οφείλεται δηλαδή στο γεγονός ότι οι γιοί της παραμένουν «μαμάκηδες» πολλά χρόνια μετά την ενηλικίωση, οπότε πρέπει να βρίσκεται κοντά τους για να τους φροντίζει.

«Η έρευνά μας δείχνει ότι αν μια αρσενική φάλαινα δολοφόνος άνω των 30 ετών χάσει τη μητέρα της, έχει 14 φορές αυξημένο κίνδυνο να πεθάνει και η ίδια τον επόμενο χρόνο», τόνισε σε δηλώσεις της η δρ. Darren Croft, επικεφαλής της μελέτης.

Η εικόνα βέβαια για τις κόρες ήταν εντελώς διαφορετική. Ο κίνδυνος θανάτου για μια θηλυκή όρκα, άνω των 30, μετά την απώλεια της μητέρας της ήταν τρεις φορές μεγαλύτερος. Για μια θηλυκή όρκα κάτω των 30, οι πιθανότητες θανάτου δεν μεταβάλλονταν, είτε ζούσε η μητέρα, είτε όχι.

Πέρα από το γεγονός ότι οι γιοί της όρκας είναι «μαμάκηδες», η παρατεταμένη διάρκεια ζωής εξηγείται και από έναν άλλο λόγο. Όταν οι αρσενικές φάλαινες ζευγαρώνουν, το νεογέννητο ζει σε διαφορετική αγέλη, όπου και μεταφέρει τα γονίδιά του.

Αντίθετα, το νεογέννητο της κόρης παραμένει στην ίδια αγέλη, περιορίζοντας τη μετάδοση γονιδίων και αυξάνοντας τον ανταγωνισμό για τροφή.

Με βάση αυτή τη θεωρία οι μητέρες όρκες επικεντρώνονται περισσότερο στους γιούς τους, οι οποίοι περνούν τα γονίδιά τους στις επόμενες γενιές, σε διαφορετικές αγέλες.