Για την έρευνα της, η επιστημονική ομάδα, υπό την ηγεσία ερευνητών του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison χρησιμοποίησε βλαστικά κύτταρα από δύο άτομα με Σύνδρομο Ντάουν. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες διαφοροποίησαν τα κύτταρα αυτά και τα μετέτρεψαν σε νεύρωνες ώστε να μπορέσουν να μελετήσουν την νόσο.

Το ποιο σημαντικό εύρημα, λένε οι ερευνητές, είναι ότι οι νευρώνες των ατόμων με σύνδρομο Down 
έχουν πολύ λιγότερες συνάψεις, περίπου το 60 % από όσες θα έπρεπε να έχουν κανονικά. Οι συνάψεις είναι δομές που επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ νευρώνων με χημικά ή ηλεκτρικά μέσα. 

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα γονίδια που είχαν επηρεαστεί στα βλαστικά και εγκεφαλικά κύτταρα από το σύνδρομο και ανακάλυψαν ότι τα γονίδια για το επιπλέον χρωμόσωμα, το χρωμόσωμα 21, είχαν αυξηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, ιδίως αυτά που είναι υπεύθυνα για την επιδιόρθωση βλαβών που οφείλονται στις βλάβη ελεύθερες ρίζες, οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν πρόωρη γήρανση. Αυτός είναι και ο λόγος που τα άτομα με σύνδρομο Down παρουσιάζουν πολύ συχνά σημάδια πρόωρης γήρανσης, λένε οι ερευνητές. 

Σχολιάζοντας τη μελέτη, η Carol Boys, διευθύνουσα σύμβουλος του Συνδρόμου Ντάουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, είπε. " Η μελέτη είναι πολύ ενδιαφέρουσα, και αποτελεί ένα βήμα εμπρός για να μάθουμε πως ένα παραπάνω χρωμόσωμα μπορεί να μας επηρεάσει. Ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα η μελέτη αυτή σε συνδυασμό με άλλες να οδηγήσει ακόμα και στην ανάπτυξη μιας νέας θεραπείας για το σύνδρομο Down"