Ένας τομέας που ηθελημένα δεν έχει εισέλθει η παντοδύναμη πλέον εταιρεία Apple, είναι αυτός της τηλεόρασης. Η εν λόγω βιομηχανία, είναι εξαιρετικά περίπλοκη, όχι από τεχνολογικής μεριάς αλλά αντιθέτως, από μεριάς προσέγγισης του καταναλωτή.

Βλέπετε αγαπητοί αναγνώστες, οι προ-παππούδες μας που έστησαν την τηλεοπτική βιομηχανία, έστησαν ένα άψογο «μαγαζί», με άρτια κανάλια διάθεσης προϊόντων: ένα απλό και φθηνό «κουτί» έφερε το κάθε υλικό και υπηρεσία, διαφημιζόμενη στο σπίτι του κάθε καταναλωτή και πλέον, τηλεθεατή. Ταυτόχρονα, έστησαν τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ των καναλιών και των επιχειρήσεων προϊόντων και υπηρεσιών. Αυτοί λοιπόν οι δεσμοί, όσο και αν εξελίχθηκαν βάσει των αναγκών που αναδύονταν λόγω των δυναμικών οικονομικών συνθηκών, ουσιαστικά έχουν παραμείνει, εντός του κλειστού πλαισίου διαχείρισης, από τα τηλεοπτικά κανάλια.

Όσες εταιρείες και αν προσπάθησαν στο παρελθόν, να παρουσιάσουν μια εναλλακτική πρόταση «τηλεόρασης» και αντίστοιχα διαφορετικού μοντέλου επιχειρείν, απέτυχαν οικτρά (όπως για παράδειγμα η IPTV της Microsoft, στα τέλη των 90s).

Η Apple, και για να είμαστε ακριβείς, ο πρώην επικεφαλής της Στηβ Τζόμπς, είχε προσπαθήσει να επινοήσει την επόμενη «μορφή» τηλεόρασης. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος σε διάφορες συνεντεύξεις, κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς δεν επαρκεί για τον καταναλωτή και κυρίως για τα κανάλια μαζί με τις διαφημιζόμενες επιχειρήσεις, μια συσκευή-δέκτης με πιο εξελιγμένα τεχνικά χαρακτηριστικά. Αυτό που απαιτείται είναι η δημιουργία εξ αρχής μιας εντελώς νέας «πλατφόρμας» δραστηριότητας, τόσο για τα κανάλια και τους διαφημιστές, όσο και για τους καταναλωτές και τη νέα σχέση που θα αποκτήσουν με την νέα μορφή τηλεόρασης.

Ο Στηβ Τζόμπς είχε τοποθετηθεί αρκετά ρεαλιστικά επί τούτου, με την σκληρή ατάκα «είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει κάποιος να ‘σπάσει’ το μυστικό επιτυχίας, που δημιούργησαν οι προ-πατέρες μας, όταν έστησαν την βιομηχανία δεκαετίες πριν».

Λίγο πριν τον θάνατό του, το 2011, είχε αφήσει να εννοηθεί ότι τελικά τα κατάφερε, έχοντας καταφέρει όχι μόνο να συλλάβει στην φαντασία του τη νέα γενιά τηλεοπτικής εμπειρίας, αλλά είχε ήδη ξεκινήσει συζητήσεις με διάφορες εταιρείες τηλεοπτικών παραγωγών και φυσικά με τηλεοπτικά κανάλια.
Παράλληλα όμως, είχε εκφράσει τον προβληματισμό του, κατά πόσο είναι έτοιμες οι εταιρείες της «άλλης πλευράς» (ήτοι κανάλια κ΄ διαφημιστικές εταιρείες), με πιο απλά λόγια δηλαδή τα μεγαλο-στελέχη με τους υπερ-παχυλούς μισθούς, να υποδεχθούν την αλλαγή στον τρόπο που διαχειρίζονται την απαρχαιωμένη μεν, αλλά αποδοτική δε πλατφόρμα, που τους εξυπηρετεί για δεκαετίες (όπου εξυπηρετεί = οι μισθοί ολοένα αυξάνονται, πάντα για τα μεγάλα στελέχη). Και κάπου εδώ φτάσαμε στις μέρες μας και στην φημολογία, που ακόμα υφίσταται περί της Apple τηλεόρασης.

Τελευταίας φήμες κάνουν λόγο, για πρόσφατες συζητήσεις μεταξύ Apple και εταιρειών παροχής καλωδιακού τηλεοπτικού προγράμματος στις ΗΠΑ, αποσκοπώντας στην δημιουργία της νέας πλατφόρμας, αλλά με τέτοιο τρόπο που να συμφέρει και τα τρία μέλη της εξίσωσης, δηλαδή τα κανάλια, τους διαφημιζόμενους και την Apple. Δυστυχώς όμως, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, Apple τηλεόραση ακόμα δεν θα δούμε, τουλάχιστον όχι στους επόμενους μήνες, όχι επειδή δεν υπάρχει η συσκευή, αλλά επειδή δεν βρίσκεται ένα κοινό σημείο «πλεύσης» των τριών στοιχείων της εξίσωσης.
Βέβαια, όλα αυτά δεν αφορούν τον καταναλωτή, αλλά σίγουρα μπορούν να του δώσουν να καταλάβει, ότι πολλά από τα τεχνολογικά «επιτεύγματα» που απολαμβάνει στις μέρες μας, δεν είναι πάντα αποτέλεσμα τεχνολογικής εξέλιξης, αλλά είναι μερικά από αυτά που επέτρεψαν τα μεγαλο-στελέχη να φτάσουν στη λιανική κατανάλωση (επέτρεψαν = εγγυημένο χρήμα στις τσέπες των εταιρειών).

Η αλήθεια είναι όμως, αρκετά διαφορετική: αρκετές ιδέες που πραγματικά θα βελτίωναν την καθημερινότητα του απλού πολίτη, δεν έχουν καν φτάσει στο σημείο παραγωγής, επειδή δεν κρίθηκαν ότι θα αποφέρουν κέρδη, με το τσουβάλι.

Αυτό να σκέπτεστε την επόμενη φορά που θα σκεφθείτε να προβείτε σε μια αυθόρμητη αγορά, και ίσως έτσι, εξοικονομήσετε χρήματα σε μια περιττή (υπερ-καταναλωτισμού) αγορά, τα οποία σε αντίθετη περίπτωση, θα κατέληγαν σε τσέπες χωρίς «πάτο», ενώ εσείς απλά θα «χαιρόσαστε» με τη νέα σας συσκευή. Και το αστείο; Ο μέσος καταναλωτής, σπάνια εκμεταλλεύεται το 100% των δυνατοτήτων που προσφέρει μια σύγχρονη συσκευή (όπως πχ. τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα), ενώ αντίθετα το ποσό που κατέβαλλε για την αγορά της, μια χαρά το εκμεταλλεύεται στο 100% η εταιρεία που το έλαβε...