Πρώτα ο Αδωνις Γεωργιάδης και στο καπάκι το «Πρώτο Θέμα» θυμήθηκαν μετά από βδομάδες να επιτεθούν στην σκηνοθέτιδα που παρουσιάζει τον Αθανάσιο Διάκο ως έναν σουβλατζή κερατά...

Η παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου «Αθανάσιος Διάκος - Η επιστροφή» παίχτηκε στα μέσα του Ιούλη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και λόγω του περιεχομένου της μπήκε αμέσως στο μάτι των blogs του ακροδεξιού χώρου...

Υστερα από ενάμιση μήνα λοιπόν και ενώ η κοινωνία σε λίγες μέρες θα πληγεί από το πιο σκληρό πακέτο μέτρων, βουλευτής της κυβέρνησης και κυριακάτικη εφημερίδα (στο πρωτοσέλιδό της) τα βάζουν με ένα θεατρικό έργο!

Εκπληξη προκαλεί το γεγονός πως ο εκδότης του «Πρώτου Θέματος» ο οποίος παρουσιάζει σατιρική εκπομπή, (!) φιλοξενεί στην εφημερίδα του άρθρο το οποίο τα χώνει τόσο άγρια σε μια παράσταση και ζητά να λογοκριθεί. Ενώ αντίθετα δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη ότι έβαλε στην πρώτη σελίδα την σκηνοθέτιδα γυμνή από μια παλιά φωτογράφιση που είχε κάνει για το Λευκό Βιβλίο του Τάκη Διαμαντόπουλου...

Photos: Λεωνίδας Δημακόπουλος

Τι προκάλεσε λοιπόν τόσο ντόρο... Στο έργο ο Αθάνασιος Διάκος σώζεται από έναν απο μηχανής θεό από το σούβλισμα και μεταφέρεται στο 2012 ως σουβλατζής με ψησταριά στου Ψυρρή μαζί την αρραβωνιαστικιά του τη Κρουστάλλω. Ο Θανάσης (πια) είναι ένας σύγχρονος Ελληνας ο οποίος κακομεταχειρίζεται τη γυναίκα του και εκείνη βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά του Κούρδου ντελιβερά που δουλεύει στο μαγαζί... Οταν η Κρουστάλλω μένει έγκυος από τον Κούρδο τότε ο Αθανάσιος ξεφεύγει τελείως!

Ισως λόγω του θέματος, των γυμνών σκηνών και της ελεύθερης γλώσσας που χρησιμοποίησε η σκηνοθέτις και συγγραφέας, η παράσταση δεν είχε και τόσο καλή υποδοχή από τους κριτικούς (Αυγή, Αθηνόραμα, Protagon,) αλλά τουλάχιστον οι άνθρωποι είπαν μόνο την άποψή τους και δεν ζήτησαν να λογοκριθεί το έργο...

Αντίθετα στο «Πρώτο Θέμα» ξέθαψαν μέχρι και αποσπάσματα από ένα άρθρο της Λένας Κιτσοπούλου που είχε δημοσιευτεί στην Ελευθεροτυπία το 2010 (!):

«Κάθε κόρη Έλληνα είναι καλό να πάει με έναν μαύρο. Οι Έλληνες όμως είναι ακόμα ρατσιστές και θέλουν να διαιωνιστεί η δική τους φάτσα, ο δικός τους κώλος κι ας είναι δύο επί δύο (…) Δεν έχει σκεφτεί ποτέ ο Έλληνας πατέρας "μακάρι την κόρη μου να την γαμήσει ένας ωραίος μαύρος, να βγει και το εγγονάκι ωραίο". Όοοοχι! Προτιμάει να διαιωνίσει τη φάτσα του, προτιμάει το εγγονάκι του να γίνει 1,50 μ. στο ύψος αλλά να του μοιάζει».

Πάντως επειδή μέχρι στιγμής τα καλλιτεχνικά έργα τα κρίνει το κοινό και όχι κάποια επιτροπή λογοκρισίας οι άνθρωποι που είδαν την παράσταση είτε είναι είναι ενθουσιασμένοι και τη βαθμολόγησαν με 5 αστεράκια είτε ξενέρωσαν πολύ και δεν της έβαλαν ούτε ένα.

Για τη Λογοκρισία...

«Για μένα, και η ύπαρξη λογοκρισίας και μόνο, αποτελεί εμπόδιο στην οποιαδήποτε μουσική μου δραστηριότητα, ακόμα και αν εγώ δεν ενοχλούμαι προσωπικά. Η «ευαισθησία» μου επί του θέματος δεν αφήνει περιθώρια να αγνοήσω το θέμα. Δεν δέχομαι ούτε τη σκοπιμότητά της και συνεπώς ούτε την ύπαρξή της.

Η λογοκρισία μοιάζει μ’ ένα περιβόλι όπου μόνο λουλούδια δεν μπορούν ν’ ανθίσουν. Τη σιχαίνομαι.»

Επιθεώρηση Τέχνης (1966)

Μάνος Χατζιδάκις