Στην αντιπερα οχθη.. - 26 February 2012

στην αντιπερα οχθη..στη θεση του επισκεπτη,στη θεση εκεινου που στηριζει και εμψυχωνει.που κρατιεται να μη ξεσπασει ασχημα και παλευει με τις αρνητικες σκεψεις,παλευει με την εκφραση του προσωπου.Ηξερα στις δυσκολες στιγμες οτι στεκονται ολοι τριγυρω απο το κρεβατι,το ειχα ζησει,μα ημουν εγω ξαπλωμενη σ εκεινο το κρεβατι.ξαφνιαστηκα αρχικα,γιατι δε περιμενα να σε δω εκει,δε περιμενα να ερθει η στιγμη που θα σε επισκεφτω στο νοσοκομειο.δεν περιμενα να σε δω τοσο ταλαιπωρημενο,εσενα που ειχα δεδομενο οτι θα σε εβλεπα εστω και λιγο,κι αν δε σε εβλεπα και μια μερα δεν εγινε και τιποτα!εγω μπλεχτηκα σ'αυτα τα δεδομενα,που ξερω οτι δε πρεπει να τα βλεπω ετσι.ο χρονος φερνει την φθορα.την αναπαντεχη φθορα.γιατι δυστυχως ετσι ειναι αυτο το παιχνιδι,και οι κανονες ετσι το οριζουν!εσυ,απο τη σκαλωσια στο κρεβατι.εσυ,που δεν εμοιαζε κατι να πηγαινει στραβα!!ενιωσα οτι ηθελα να μεινω διπλα σου,δε σου προσεφερα κατι,εσυ κοιμοσουν και σε κοιταζα αλλα δεν ηθελα να φυγω,ηθελα να ειμαι εκει να ακουσω νεα απο γιατρους,να δωσω ενα χαμογελο στην γιαγια μου,κατι θετικο!Με την μαμα μοιραζομασταν την σιωπη ολο το απογευμα,και την καταλαβαινα γιατι με την σκεψη βρισκομουν στη θεση της!μα δε γινεται να επεμβουμε δε γινεται να παμε εναντια στους κανονες.ειναι σκληρο να νιωθεις οτι δε μπορεις καν να προσπαθησεις να φτιαξεις τα πραγματα!Και δεν ηξερα οτι τα πραγματα ηταν σοβαρα μεχρι που σε ειδα...και μακαρι να μπορουσα να διορθωσω κατι,να σε παρω απο εκει μεσα,να φυγεις γιατι ξερω οτι πνιγεσαι!μακαρι..οι ωρες αυτες ηταν πολυ φορτισμενες,σκεφτομουν πολλα πραγματα συγχρονως.απο την μια οτι πρεπει να σκεφτω θετικα,να προσποιηθω μια καλη κουβεντα,να δακρυσω και μην αφησω το δακρυ να κυλησει!κι υστερα χτυπησε το κινητο σου και θυμηθηκα που μου ελεγες συνεχεια να αλλαξω τον ηχο κλησης που ειχες γιατι δεν το ακουγες και σου ελεγα αααααααααμαν ρε παππου!που ξετρελαθηκες με το δισεγγονο σου και ποσο θελω να δεις και αυτο που θα σου χαρισω!δε χρειαζεται να σκεφτεσαι τοσο πολυ τετοιες ωρες.τετοιες ωρες μετραει το τωρα,ο χρονος που τρεχει,ο πονος που μπορεις να απαλυνεις,η ελπιδα που θα χαρισεις.μα δε ξερω τι θα ξημερωσει η μερα,ειναι δυσκολο να δινεις ελπιδες που ισως βγουνε ψευτικες.μα σκεφτηκα οτι τετοιες ελπιδες εχω δωσει πολλες στον εαυτο μου..οποτε κι εδω,αξιζει μια ελπιδα,ενα χαμογελο,μια θετικη σκεψη,ενα χρωμα στο γκριζο!εγω μπορω να το αφησω στη θεληση του Θεου,αφου κανω την προσευχη μου.μα υπαρχουν ανθρωποι που τους ποναει παραπανω!

πολλα αραδιασα.ενιωσα οτι επρεπε να τα γραψω.ο παππους επαθε ισχαιμικο εγκεφαλικο επεισοδιο,πηρε φαρμακα σημερα και αυριο με την εξεταση θα δουμε τις εξελιξεις--ενηλικιωθηκα σημερα και ειναι και η παγκοσμια ημερα ευχης.η ευχη μου ειναι να σηκωθεις γερος,να φας,να πιεις και παλι,να μιλησεις,να γυρισεις σπιτι,να σφιξεις αγκαλια τα παιδια σου,τη γυναικα σου,τα εγγονια και το δισεγγονο σου.να μπορεσεις να πολεμησεις..